18.04.2023
Tussen de Dender en de Zenne en de Mark en de Bellebeek, ligt het Pajottenland. Naast deze eeuwenoude natuurlijke grenzen heeft de mens in een recenter verleden, met snel- en spoorwegen de afbakening nog scherper gesteld.
Ga je tot de kern van het Pajottenland, dan vergeet je dat centrum Brussel op fietsafstand ligt, onder andere te bereiken via de VolleGaasroute. In die kern domineert de bedrijvigheid van land- en tuinbouwers, dooraderd en omringd met ruimte voor natuur en bos. Dit Pajots boerenlandschap wordt getypeerd door vruchtbare kouters en rustgevende valleien. Soms gonst het van de voorjaars- en oogstwerkzaamheden. Op andere momenten hoor je de koeien herkauwen in de wei.
In het Pajottenland vind je ook meerdere bronnen. Water, natuur, bos en landbouw zorgen zo voor de blauwgroene dooradering van de streek. Het Pajottenland is een deel van de Groene Gordel rond Brussel. Meerdere fiets-, wandel- en ruiterwegen zorgen voor een grote toegankelijkheid voor de recreant. Geen grote trekpleisters met bijhorend massatoerisme in de streek. Zelfs op een zonnige zomerdag hoor je op veel plekken alleen de stilte.
Dankzij hun kerktoren zie je de dorpskernen van ver liggen. Of ze duiken verrassend op na het beklimmen van een helling. Ze liggen versnipperd in de open ruimte. Gezelligheid troef, al verdwenen de laatste decennia ook hier teveel buurtwinkels en cafés. Informeer je dus goed als je tijdens een daguitstap op zoek gaat naar een gezellig terras of eetgelegenheid. Een aantal horecazaken, streekproducenten en andere ondernemers uit de streek groepeerden zich in vzw De Ambassadeurs van het Pajottenland. Ze doen er alles aan om het jou naar je zin te maken.
Naast het rustige binnengebied verraadt de lintbebouwing elders dat de nabijgelegen steden druk zetten op de open ruimte. Brussel maar ook Halle, Ninove, Edingen, … trekken en duwen aan het buitengebied. Gelukkig zijn er heel wat lokale actoren die de waardevolle open ruimte in het Pajottenland bewaken. Ze zijn de zuurstof voor wie woont, werkt of passeert in de streek.
Wat het Pajottenland echt typeert is de eenheid in verscheidenheid. Niets is ‘te’. Kastelen en bijhorende parkdomeinen, streekgerechten, toeristische en culturele evenementen, … Alles lijkt rekening te houden met de draagkracht van de streek. Misschien is ook dat wat het Pajottenland typeert: bescheidenheid in woord en daad. Een ambitie die de lokale actoren delen en uitrollen.